Bezsenne kino: "Frank to ja!" (Lynch niebezpieczny)

Heineken to najlepsze piwo na świecie. A już na pewno w świecie Lyncha. Trudno się z tym spierać, o ile polemizować w ogóle, gdy idzie o cytat z iście perfekcyjnego filmu. Panie i panowie - dzieło, które znalazło się w ścisłym topie 'najbardziej niebezpiecznych  filmów', majestatyczne ukazanie kobiecego piękna i psychopatycznej grozy, dzieło, które potwierdziło status 'gwiazdy' i talent Kyle'a MacLachlana - "Blue Velvet".  

Niech nie zwiedzie Was podniosłe intro w promenadzie tytułowego aksamitu i następujące po nim sielankowe otwarcie. Jesteśmy w umyśle Davida Lyncha, gdzie kontrasty istnieją na porządku dziennym. Już za chwilę staniemy się świadkami wypadku ojca Jeffreya, schodząc z widoku płomiennych maków na tle bezchmurnego nieba do mrocznego królestwa wszelkiej maści robali i insektów.
Powróciwszy z colleagu chłopak znajduje w okolicy odcięte ucho. Rozsądnie zanosi je na pobliski komisariat. Ciekawość jest pierwszym stopniem do piekła: zainteresowany przebiegiem sprawy oraz podkuszony pewnymi informacjami przez Sandy, córkę detektywa, postanawia rozpocząć własne śledztwo. Tropy wskazują, że w sprawę zamieszana może być piosenkarka nocnego klubu Dorothy Vallens. 

"Blue Velvet" jest rasowym thrillerem i majstersztykiem swej tajemniczej kategorii. Już w trackie zdjęć wzbudzał nie małe obawy, np. Molly Ringwald, najpopularniejszy rudzielec lat 80 i sztandarowa dziewczyna komedii młodzieżowych, za sprawą ostrzeżenia matki, która zwróciła jej uwagę na masochistyczną brutalność filmu Lyncha, nie przyjęła roli Sandy (z sukcesem dla Laury Dern); Val Kilmer odrzucił główną rolę ze względu na 'zbyt pornograficzny scenariusz'; wielu aktorów odmówiło zagrania roli Franka Bootha, aż w końcu nadszedł Dennis Hooper, by wziąć sprawy w swoje ręce: "Muszę mieć rolę Franka. Frank to ja". 

Tak oto otrzymaliśmy jednego z najniebezpieczniejszych czarnych charakterów w historii. Hooper to atrakcyjny typ, lecz dla płci pięknej nie jest przyjemniaczkiem.
Nawiązania w nowym Twin Peaks (easter egg?): poniekąd odwzorowany na Franku był Mr C, Doppelganger Coopera, prezencje Bootha miał jego serialowy syn Richard, zwłaszcza w swojej pierwszej scenie: 

Serce nie sługa. Pozytywnym zwrotem wydarzeń za czasów "Blue Velvet" była wielka miłość Davida Lyncha do niepamięci zakochanego w pięknej Isabelli Rossellini. 

Czego szukać pod powłoką enigmatycznego "Blue Velvet": w gruncie rzeczy to film stworzony z miłości. Trzeba tylko jak w przypadku sów otworzyć oczy. Otrzymaliśmy też misterną krytykę społeczeństwa i swego rodzaju "nie ufaj nikomu".